Umówiłem wyjazd na plener na godzinę szóstą rano niestety. Liczyłem się z tym, że na pewno ktoś zaśpi, będzie wszystkich gonił, trzeba będzie odpisywać na smsy „gdzie jesteście?” i takie tam…
Okazało się, że wszyscy stawili się punktualnie. Tylko ja zaspałem. Aż godzinę. Na szczęście dowodzenie przejęła niezawodna Basia i ruszyli. Na początku były mgły, widok na Tatry spod Jasła. Opowiedziano mi, że było fajnie i pokażą zdjęcia. Zobaczymy. Do Biecza dotarli mniej więcej po godzinie, gdy słońce rozproszyło już mgły. Ja też już byłem blisko, więc po kilku wymianach smsów „gdzie jesteście” – udało się nam spotkać.
Biecz jaki jest, każdy widzi, więc nie było łatwo. W każdym razie mi. Odnowione zabytki, niebo bez jednej chmurki tez nie ułatwiało, ludzie ospali, zaułki króciutkie i donikąd… A każdy znalazł coś, lub kogoś ciekawego.
Po godzinie wsiedliśmy w samochody i ruszyliśmy w stronę Krosna. Po drodze zatrzymaliśmy się przy opuszczonym dworze w Skołyszynie. To zaskakujące miejsce uraczyło nas klimatem rozpadu i zgniłogrzybowymi zapachami typowymi dla opuszczonych miejsc, ale dla fotografa było nieskończonym pastwiskiem. Zauważyliśmy też, że to miejsce idealne na siedzibę Kuźni Światła.
Tylko trzeba uzbierać kilka milionów na remont…
…póki co – przywieźliśmy zdjęcia.
