Nieznajowa – uroki Łemkowszczyzny
(Незнайова – уроки Лемковини)
Plan Jacka na sobotni plener w kierunku zakątków Beskidu Niskiego był kuszący, okolice Krempnej. Wyczynem dla uczestników było pogodzenie pasji fotografowania z innymi obowiązkami, a ponadto zameldowanie się na Guzikówce o 5.30. Chętnych nie brakło, bo przybyło 11 osób tj. Jacek – organizator pleneru, grupa zielona – Beata U., Beata O. – P., Jola, Marzena, Teresa, Weronika, Marcin oraz grupa portretowa – Ala, Robert i ja – Wiesiek.
Za skrzyżowaniem Chyrowa – Mszana zrobiliśmy mały przystanek na fotografowanie uroku mgieł i budzącego się słońca w kotlinie Mszana-Tylawa. Nie wszystkim wychodziły kadry, bo były problemy z obsługą aparatów, no ale… Od czego jest Kuźnia Światła i samokształcenie ? … Mnie też w ogóle elektronika robiła psikusy…
Po dalszej jeździe, po zaparkowaniu aut przy dawnej wsi Rozstajne piechotą skierowaliśmy się na tereny nieistniejącej wsi Nieznajowa. Zachwyceni widokami pól, traw, wszystkiego co pokryte szronem przy temp. -4*C, łapaliśmy kadry zanim czar pryśnie. Promienie słońca powoli topiły „białą krainę” w jeszcze jesienne widoki. Może to Narnia była ? Wędrując 3,5 km do końca byłej wsi rozposzeni uczestnicy pleneru fotografowali: wszelkie krajobrazy, skrzący się szron i promienie słońca, kapliczki, przydrożne krzyże, pozostałości cmentarza z nagrobkami, ruiny tartaku parowego. Wyzwaniem było także pokonanie brodu na potoku Zawoja.
Reasumując – plener śladami Łemków, dziewiczą i nieucywilizowaną drogą na pewno dał Kuźniowiczom niesamowite i niezapomniane wrażenia czego dowodem jest część naszych fotografii. Przede wszystkim… dopisało nam dobre światło i urocze krajobrazy. Z pewnością było warto poświęcić ten czas.
Polecam tu być o każdej porze roku, bo znam te tereny. Mimo moich przemoczonych butów przez nieumyślne morsowanie w Zawoji, plener zaliczam na 6!
Czy ja tu wrócę? Na pewno, by odpowiednimi kadrami znowu zachować… przeszłość… dla przyszłych pokoleń.
